Mahrem

Görmeye ve görülmeye dair bir roman...“Öyle güzel ki uçmak... Öyle güzel ki tüyden hafif, uçurtmadan serseri, buhardan oynak, toz zerresinden k?vrak, kar tanesinden savruk olabilmek gökkubbede. Niyetim daha, daha da yükseklere ç?kmak. (…) Niyetim gökyüzünde fersah fersah yükselip güne?in gölgesine de?erek, bembeyaz bulutlar?n üzerine ç?k?p ba?da? kurmak ve bir de oradan bakmak dünyaya. Çünkü bilmek istiyorum a?a??da olup biten her ?ey görülüyor mu buradan bak?ld???nda? Merak ediyorum arka bahçelerde s?rlanm?? s?rlar, i?lenmi? kabahatler, yar?m kalm?? oyunlar kaydediliyor mu sat?r sat?r, kelime kelime? Bilmek istiyorum bir mahremiyeti var m? insano?lu-insank?z?n?n, insan olman?n?”